EI VANDRING, EI VON OG EI HIMMELBRU

 

Nokre går føre…

Andre kjem etter…

Alle må vi ein gong

over den siste brua.

Frå æve til æve

strekkjer den seg.

Frå jordeliv til dei høge himlar.

Frå grav til oppstode.

Himmelbrua byggjest

den stunda ein vert fødd.

Brua legg minne på minne

etter vegen.

Dei gode minna er til

for oss som kjem etter.

Dei blir borne til det innarste inste.

Ingen kjenner dagen eller timen

når ein skal over himmelbrua

utan Vår Far i himmelen.

Heldig er den

som har ei himmelbru

å gå over.

Denne brua tek imot alle

som har vona som fylgjesvein.

Frå den eine sida til den andre.

Einsemda kjenner berre vi

som kjem etter.

Vi er på vandring.

Vi har ei von.

Vi eig ei himmelbru.